Zee, Zand en Ik

Een fotoserie over kinderen in Nederland met een vluchtelingenachtergrond

menu Download het rapport Zee, zand en ik De portretten Wat doet Save the Children? Backstage bij Zee, zand en ik Blijf op de hoogte close

Zee, zand en ik Een fotoserie over kinderen in Nederland met een vluchtelingenachtergrond  Zee, zand en ik Een fotoserie over kinderen in Nederland
met een vluchtelingenachtergrond  Dit is een reeks anonieme portretten over vluchten en hoe het verleden meereist door generaties heen, als de golven van de zee. Een verhaal over hoe je die ervaringen en culturele identiteit soms zou willen loslaten en soms zou willen vasthouden, als het warme zand van het strand, onlosmakelijk met elkaar verbonden.  Gevlucht  Fotograaf Sandra Minten portretteerde jongeren die zijn gevlucht uit Eritrea, Iran, Afghanistan en Syrië en inmiddels een verblijfsvergunning hebben in Nederland. Ieder met een eigen indrukwekkend verhaal. Ze zijn geportretteerd op een plek waar ze graag komen en met een voorwerp waar ze kracht uit putten.  Aandacht voor mentale gezondheid Kinderen zijn sterk en veerkrachtig, maar we moeten niet wegkijken van de impact die ingrijpende gebeurtenissen kunnen hebben op de mentale gezondheid. Helaas zien we dat veel kinderen de weg naar mentale hulp niet vinden. En dat moet beter, vinden wij. 
 
De fotoserie is gemaakt naar aanleiding van een onderzoek dat kinderrechtenorganisatie Save the Children en expertisecentrum Pharos samen uitvoerden over de toegang tot mentale zorg onder jongeren (11-18 jaar) die naar Nederland zijn gevlucht.    Lees meer over het onderzoek

‘’Als ik naar mijn ring kijk, dan geeft het mij zo’n trots gevoel. Trots op dat ik mijn best doe op school en thuis, maar vooral hoe ik met mijn gevoelens om ga. Door mijn geloof in Hem denk ik: wow, kijk waar ik nu sta. Ik heb alles wat ik wil. Daar ben ik heel erg blij mee.’’

“Ik luister muziek omdat ik er rustig van word. Het is belangrijk voor mij omdat muziek mij informatie geeft over de wereld van nu.”

“Als ik naar mijn parkiet kijk, geeft dat mij een blij gevoel. Als hij naar mij kijkt, zie ik een schattige glimlach. Als ik verdrietig ben maakt hij me blij. Ik pak hem op en aai hem. Daar word ik blij van.”

“Tekenen is het liefst wat ik doe. Ik teken graag mensen omdat zij veel details hebben. Ik verzin mijn tekeningen altijd zelf. Tekenen maakt me rustig. Dan vergeet ik de dingen die me boos maken.”

“Dit is mijn beer Kika. Ik heb hem gekregen van een vriendin. Ik heb deze naam voor hem uitgekozen. Als ik niet lekker in mijn vel zit, boos of verdrietig ben, zit ik vaak met mijn beer. Ik voel me fijn als ik met hem knuffel, omdat ik me dan licht en minder eenzaam voel. Beer voelt zacht en warm en heeft een leuke knuffelgeur.”

“Saar is een meisje dat is gevlucht. Een man zei tegen mij: ‘Vlieg net als dit vogeltje naar de toekomst.’ Daar krijg ik zelfvertrouwen van.”

“Boeken zorgen bij mij ervoor dat ik alles om me heen vergeet en me inleef in het leven van de personages. Ik stap dan een andere wereld in en de echte even uit!”

“Deze tekening is belangrijk voor mij omdat het de realiteit van de huidige maatschappij weergeeft.”

Het verhaal achter de tekening: “Het meisje rechts op de tekening is heel verdrietig. Ze huilt omdat het middelste meisje, haar beste vriendin, haar heeft afgedankt en ingeruild voor het linker meisje. Een populair meisje met veel geld, glamour en glitter. Het linker meisje strooit ondertussen haar geld voor de voeten van een arme vrouw die op de grond aan haar voeten ligt.”

“Ik heb de ketting van iemand die voor mij belangrijk is gekregen. Als ik de ketting aanraak voel ik me rustig en veilig. Als ik de ketting om heb voel ik diegene naast mij.”