Rosemary

Nigeria

Rosemary werd gedwongen om prostituee te worden

Rosemary was 15 toen ze, tegen haar wil in, door haar moeder naar Italië werd gestuurd. Ze dacht dat ze er als oppas zou werken, maar uiteindelijk bleek de realiteit veel erger.

Tot haar twaalfde woonde ze bij haar oma. Daar was ze gelukkig. Haar moeder kwam haar ophalen toen ze dertien jaar was. Rosemary legt uit dat dat een verschrikkelijke tijd was voor haar: “Ze sloeg mij constant. Er was geen vrede in huis, zoals bij mijn oma.”

Op haar vijftiende zei haar moeder steeds dat ze naar Italië moest gaan. Rosemary begreep niet waarom. “Op een dag kwam er een man in het dorp die zei dat hij jonge meisjes mee wilde nemen naar Italië. Mijn moeder bood mij aan en er was niks wat ik daaraan kon doen. Ik had toen nog geen idee wat er zou komen.”

Ze beschrijft de reis naar Italië als een helse reis. Ze gingen met een bus door Libië heen. Er was niet genoeg eten en drinken en haar moeder had haar ook geen geld gegeven. In de bus werd haar verteld dat ze een oppas zou worden voor kinderen. “Ik nam het allemaal maar aan als waarheid. Ik was zo jong en naïef toen. Wat ze zeiden, deed ik.”

In Italië

Het bleek al snel dat ze niet naar Italië was gekomen om op te passen. Een vrouw, die later haar ‘madam’ bleek te zijn, maakte een opmerking dat ze wel erg jong was. Rosemary vroeg waar ze dan te jong voor was. De madam zei alleen maar dat ze te jong was om te doen wat ze moest doen.

De zus van haar madam legde uiteindelijk uit dat ze op straat zou moeten werken als prostituee. “Ik had geen keuze, ik moest het wel accepteren. Ik kon nergens heengaan. Het was verschrikkelijk, ik maakte de ergste dingen mee. De mannen sloegen me in elkaar als ik ‘nee’ zei. Mijn madam deed niks. Ze bracht me nooit naar het ziekenhuis.”

De Politie

Na een jaar sprak de politie haar aan en vroegen om haar leeftijd. “Mij was altijd verteld dat ik moest zeggen dat ik 23 was. Niemand zou dat geloven, want ik was heel erg klein.” De politie vertrouwde haar antwoord ook niet en ze namen haar mee naar het bureau. Daar was een Nigeriaanse mediator. Die vertelde Rosemary dat ze uit de prostitutie kon stappen, maar Rosemary was erg bang. “Ik had gezien hoe andere meisjes waren gevlucht en hoe hun families in Nigeria werden bedreigd. Dat wilde ik niet.”


Uiteindelijk kiest ze er toch voor om te stoppen, samen met de hulp van Save the Children. Via het project genaamd ‘Vie d’Uscita’ (een uitweg), krijgt ze een opleiding en begeleiding. Inmiddels heeft ze de Italiaanse status gekregen. “Ik ben nu twintig en ik kan niet blijer zijn. Het enige wat nog mist is een baan. Ik heb nu de vaardigheden om een eigen leven op te bouwen. Straks heb ik het project niet eens meer nodig.”

1 op de 6 kinderen wereldwijd groeit op in een conflictgebied

Psychosociale steun

Door psychosociale hulp zo snel mogelijk in te zetten na ingrijpende gebeurtenissen kunnen veel ernstige problemen voorkomen worden. 

Antonina, Oekraïne (2 jaar)

Antonina moest met haar moeder schuilen tegen bombardementen. Toen ze haar moeder vroeg wat het lawaai was, antwoordde ze dat het onweer was.

Medewerkers vertellen

Wereldwijd werken er 25.000 mensen voor Save the Children. Ze doen waardevol werk waardoor kinderen hun toekomst in vrede kunnen opbouwen.