kinderen
vertellen
De persoonlijke verhalen van kinderen
‘Save the Survivors’ is een film gebaseerd op waargebeurde verhalen. De film geeft hierdoor een compleet beeld van de ontberingen die kinderen op de vlucht kunnen doorstaan.
In de film kun je zien hoe de kinderen opgroeien in een conflictgebied, dat ze gedwongen moeten vluchten, hoe ze geweld meemaken, dat ze alles zonder ouder of verzorger moeten doorstaan en hoe ze uiteindelijk terecht komen in een vluchtelingenkamp. Verschillende kinderen vertellen hun verhaal op basis van de bovenstaande thema’s.
1 op de 6 kinderen wereldwijd groeit op in een conflictgebied
Denk aan de grootste conflicten die momenteel voortduren in Afghanistan, Myanmar, Ethiopië, Oekraïne en Jemen. Dit heeft een enorme impact op deze kinderen. Ze maken verschrikkelijke dingen mee, die ze voor de rest van hun leven meenemen.
Neem bijvoorbeeld Samad, 14 jaar oud. Hij vluchtte met zijn ouders en broertjes en zusjes uit Afghanistan, naar Oekraïne. Niet zo lang daarna moest hij ook dat land weer ontvluchten.
Abed uit Jemen, 11 jaar oud, werd geraakt bij een luchtaanval. Hij probeerde zo dicht mogelijk bij de plek te komen waar de raket was neergekomen, maar werd tegengehouden en naar huis gebracht door een buurman. Zijn beide broers kwamen om bij de aanval.
Het dorp van Dioura, 12 jaar oud, uit Niger werd aangevallen door gewapende groepen. Dioura’s familie werd gedwongen te vluchten en een nieuw leven te beginnen ergens anders.
Antonina van 2 jaar oud moest met haar moeder schuilen tegen bombardementen in Oekraïne. Ze vroeg de hele tijd aan haar moeder: “Wat ging er boem?”. Haar moeder vertelde haar dat het donder was.
Er werden bijna 24.000 geverifieerde ernstige schendingen begaan tegen kinderen in conflictgebieden
Dit is een gemiddelde van 65 overtredingen per dag. Het gaat hier om geverifieerde ernstige schendingen van kinderen. Vermoedelijk zijn het er dus nog veel meer, omdat lang niet alles geverifieerd is.
Onder geverifieerde ernstige schendingen wordt verstaan:
- Doden en verminken van kinderen;
- Werving en inzet van kinderen door strijdkrachten en gewapende groeperingen;
- Seksueel geweld tegen kinderen;
- Aanvallen op scholen of ziekenhuizen;
- Ontvoering van kinderen;
- Weigering van humanitaire toegang voor kinderen.
Neem bijvoorbeeld Sara, 15 jaar oud, die in Gaza woont. Ze raakte tijdelijk verlamd en had dringend medische zorg nodig, buiten Gaza. Ze moest zonder ouders reizen en bij de Israëlische blokkades werd ze lastiggevallen.
Of neem Lydia, 16 jaar oud, uit de Democratische Republiek Congo. De dag dat de moeder van Lydia vermist raakte, was de laatste dag dat Lydia ‘gewoon naar school’ in DRC ging. Tijdens de zoektocht naar haar moeder kwam Lydia een groep rebellen tegen. Twee van hen vielen haar aan en verkrachtten haar.
Ruba uit Syrië was slechts een paar dagen oud toen ze haar ouders verloor tijdens een explosie van een vatbom. Omar haalde Ruba uit het puin en niemand wist wie ze was, en waar ze haar familieleden konden vinden – áls zij nog leefden.
Wereldwijd zijn er 40 miljoen kinderen zijn op de vlucht. Elke vijf seconden vlucht een kind.
Nooit eerder zijn wereldwijd zoveel mensen ontheemd geraakt door conflicten, geweld, mensenrechtenschendingen en vervolging. Mensen zijn ofwel intern ontheemd in eigen land, ofwel vluchten ze naar andere landen. De meeste mensen vinden hun toevlucht in hun eigen regio, zodat ze ook snel terug naar huis kunnen als het weer veilig is.
De vlucht kan erg gevaarlijk zijn. Mensen vluchten op woeste zeeën, over besneeuwde bergen en door droge woestijnen. Ze lopen het risico gepakt te worden door gewapende groepen, criminelen of agressieve grenswachten. Een vlucht kan weken tot wel maanden, of jaren, duren.
Victory (13) ontsnapte aan een dodelijk conflict in Kameroen. De reis naar Nigeria was bepaald geen makkelijke. Om uit het zicht van het leger te blijven liepen ze door de jungle en staken ze rivieren over. Victory: ‘Het was een zware reis. ‘s Nachts sliepen we in het bos. Daar zagen we soms slangen en schorpioenen. Wanneer we ze hoorden, konden we die nacht niet slapen…’
Kibrom (13) heeft gezien hoe mensen onthoofd werden. Hij reisde met zijn moeder een maand lang te voet en leefde onderweg in grotten. Kibrom heeft moeite om de ingrijpende gebeurtenissen het hoofd te bieden. Hij heeft nachtmerries en is erg angstig voor nieuw geweld.
Van alle kinderen die in 2021 naar Europa vluchtten, vluchtte bijna driekwart zonder ouders of verzorgers
In totaal ging het om meer dan 17.000 kinderen die zonder ouders of verzorgers vluchtten naar Europa, over land of zee. Wereldwijd is dit getal van alleenstaande kinderen op de vlucht vermoedelijk nog vele malen hoger. Vermoedelijk, omdat dit getal simpelweg niet te meten is.
Kinderen op de vlucht, vooral alleenreizenden kinderen, zijn extra kwetsbaar. Denk aan geweld, mishandeling, misbruik en uitbuiting.
Kinderen zijn op de vlucht zonder ouders of verzorgers bijvoorbeeld omdat ze zijn omgekomen tijdens een bombardement. Soms raken ouders en kinderen elkaar kwijt in de chaos die ontstaat. Of ze sturen hun kinderen alleen de grens over op zoek naar een beter leven, simpelweg omdat ze geen andere keuze hebben.
Neem Rahel, 13 jaar uit Ethiopië, was op bezoek met haar zusje bij haar oom toen er opeens geweld uitbrak. Er was geen tijd meer om naar huis te gaan, dus ze werden gedwongen om met hun oom te vluchten. Ze vluchtten naar het oosten, maar hun moeder was de andere kant op gevlucht, naar Soedan in het westen.
Javed (17) uit Afghanistan stak de grens over tussen Turkije en Bulgarije. Hij vertelt: “De politieagenten lieten de hond op me los, ik begon te schreeuwen omdat hij twee keer in mijn voet had gebeten. […]. Ze verzamelden zich rond het vuur om wijn te drinken en lieten ons naakt op onze rug liggen. (…) Ze lieten ons in de kou op de grond liggen en lachten ons uit.”
Rosemary (15) uit Nigeria werd door haar moeder naar Italië gestuurd. Hier kwam ze in de gedwongen prostitutie terecht.
Van alle kinderen die in 2021 naar Europa vluchtten, vluchtte bijna driekwart zonder ouders of verzorgers
Vluchtelingenkampen zijn tijdelijke voorzieningen die zijn gebouwd om onmiddellijke hulp en bescherming te bieden aan mensen die gedwongen zijn hun huizen te ontvluchten. Vluchtelingenkampen zijn in eerste instantie ontworpen als een kortetermijnoplossing, maar helaas kunnen noodsituaties lang duren. Hierdoor moeten mensen jarenlang of zelfs decennia in kampen wonen. De omstandigheden kunnen er erbarmelijk en gevaarlijk zijn.
Aziz uit Myanmar, 8 jaar oud, vluchtte samen met zijn familie voor het geweld in Myanmar naar Cox’s Bazar in Bangladesh. In de chaos die ontstond raakte hij zijn familie kwijt, en hij werd twee keer in zijn been geschoten. Zijn been raakte geïnfecteerd en moest worden geamputeerd. Hij vond zijn familie terug, met wie hij nu in het grootste vluchtelingenkamp ter wereld woont.
De 13-jarige Samir woont in een vluchtelingenkamp in Syrië. Hij heeft zijn leven daar met een GoPro vastgelegd. “Ik film elke dag wat ik meemaak.” Behalve dat het leuk is om te doen, is het voor Samir ook een manier om zich te uiten.
Aysar, 9 jaar, woont in een vluchtelingenkamp in Syrië, waar de omstandigheden vaak erbarmelijk zijn, bijvoorbeeld in de winter “We sliepen toen het begon te regenen. Onze tent begon te overstromen. Onze kleren waren doorweekt en we hadden het koud. Na die nacht was het hele kamp in een grote modderpoel veranderd”.
Hoe sterk ze ook zijn. Wij zijn er voor ze.